Fotokasty / Photocasts

Jest to fotokast o moim niepełnosprawnym koledze, Darku. Razem pracujemy w Zakładzie Aktywności Zawodowej Caritas Archidiecezji Łódzkiej. Tam się poznaliśmy. Godność człowieka jest bezwarunkową wartością. Poruszam również tematykę niepełnosprawności. Czas trwania: 05:30 min.

---

Jest to fotokast o zmarłym w 2021 roku wybitnym łódzkim artyście fotografiku i reżyserze filmowym, Panu Andrzeju Różyckim. Był on również filozofem, kolekcjonerem sztuki ludowej, jak i twórcą wielu znakomitych prac fotograficznych, w tym sakralnych. Był także reżyserem wielu filmów oświatowych. W latach 60. XX wieku należał do nowatorskiej grupy Zero-61. W 1990 roku został laureatem pierwszej edycji Festiwalu Mediów „Człowiek w Zagrożeniu” w Łodzi, otrzymał nagrodę Grand Prix zwyciężając wówczas filmem „Nieskończoność dalekich dróg. Podpatrzona i podsłuchana Zofia Rydet” i otrzymał statuetkę festiwalową, Białą Kobrę. Autor wielu wystaw i o bogatym dorobku twórczym tworzący aż do końca swoich dni. W 2021 roku odbyła się jego ostatnia podsumowująca dorobek twórczy wystawa w ramach Fotofestiwalu w Łodzi pt.: „Andrzej Różycki Przejęcia. Między zbieractwem a fotozofią”. Nikt nie spodziewał się, że będzie to ostatnia jego wystawa, która stała się pięknym podsumowaniem twórczości tej wybitnej i niezwykłej postaci.Był on jedynym fotozofem ponieważ łączył zamiłowanie do fotografii i filozofii. Wykorzystany w fotokaście fragment utworu muzycznego Adama Struga i Kwadrofonik, pt.:”Requiem Ludowe” należał do ulubionych pana Andrzeja Różyckiego i często przez niego słuchanych.

---

Sześć prac audio-wideo z cyklu: „Ludzka rzeczywistość pokazana poprzez photocasty”.

Jest to projekt zrealizowany w ramach programu stypendialnego Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego – „Kultura w sieci”.
Program wsparcia dla artystów i twórców w obliczu zagrożenia epidemicznego COVID-19

Zrealizowano w ramach programu stypendialnego Ministra Kultury
i Dziedzictwa Narodowego – Kultura w sieci.

---

Po zakładach Uniontex pozostały już tylko ruiny. Jednak historia zapisała tu, w Łodzi dzień pobytu pielgrzyma, św. Jana Pawła II w 1987 roku. Jest tak jakby słowa, które padły wówczas nadal rozbrzmiewały pośród resztek murów zakładu Uniontex. To co było wtedy, a jest teraz mówi wyraźnie: „panta rhei”. Taka refleksja towarzyszy mi zawsze, gdy przejeżdżam ulicą Kilińskiego, pomiędzy ulicami Milionową, a Tymienieckiego. To samo miejsce, ale czas już inny i Łódź inna i my starsi. On nigdy nie stoi w miejscu, ale ziemskie przemijanie też może być pokrzepiające. Panta rhei…słuchajmy wielkich myślicieli, którzy pojmowali świat ponad przeciętne rozumienie.

---

Wspomnienia Polki, która była w Warszawie we wrześniu 1939 roku. Jest to pierwsza część wspomnień o wydarzeniach, które pomimo wielu przeżytych lat pozostawiły niezatarty ślad. Dystans, choć tak duży nie ma znaczenia w obliczu okrucieństwa wojny, a tym samym okrucieństwa ludzi.

These are the remembrances of polish woman, who was in Warsaw in September 1939. This is the first part of her memories which are still living in her mind. The distance of so many years isn’t important in comparison with cruelty of war and cruelty of people.

---

    Jest to krótka opowieść o czterech bohaterach. Przedstawiono ich w serii kadrów nieostrych, po których następuje ostre zdjęcie portretowe pokazujące niezwykłość danej osoby. Ostrość widzenia to nie tylko zabieg techniczny, ale i mający szersze, społeczne znaczenie. Termin ostrości widzenia mówi przede wszystkim o „nieostrości społecznej” spowodowanej przez chorobę, ułomność czy podeszły wiek.Każdy z bohaterów przedstawia swoją sytuację życiową, to w co wierzy i co daje mu siłę w swojej słabości. To, co ich łączy to wiara. Są ludźmi cichymi, niedostrzegalnymi, trzeba się zatrzymać, by ich zobaczyć, a tym bardziej zrozumieć.

    This is a short story about four characters. They are shown in series of not sharp pictures. After a moment appears a sharrp one which is a portrait of a person. „Visual Acuity” it is not only technical trick, but it has wider social meaning. The meaning tells about „social out of focus” which is caused by desease, disability or an old age. Every character tells us in what he or she believes and what gives strength. This what is common for them is the faith. They are silent – we have to stop to see them and more – to understand them.

---

    Jest to krótka opowieść o śmiertelnie chorej siostrze zakonnej, która opowiada o swoim powołaniu i miłości jaką darzy Boga. W niezwykle trudnej sytuacji, w jakiej się znalazła, siebie samą powierza Bogu i ufa w Jego dobroć, tak jak to czyniła przez całe swoje życie.

    This is a short story about deadly sick nun, who tells us how she loves God. She is in a very hard situation and intrusts herself to her Master. She trusts in His goodness how she did in her whole life

---

Poetycka impresja pt.: „Droga” / Poetic impression „The Way”

      Fotokast zrobiony ze starych fotografii, które stały się drogą prowadzącą ku nowym umiejętnościom robienia i edycji zdjęć. Również nasze życie jest drogą, która jak czas i pory roku zmienia się. Droga to wzloty i upadki, jesteśmy raz na górze, raz na dole, sami albo w towarzystwie przyjaciół, smutni albo weseli. Takie jest życie i taka jest ta wędrówka. Od życia do śmierci, a co zdarzy się pomiędzy częściowo tylko zależy od nas.Wierzę jednak, że nie ma przypadku.

      This photocast was made from my old photographies. My first steps leading to new skills of taking and editing photos. Our life is like a way which changes like time and seasons. In this way we go up or down, alone or with friends, sad or happy. Entire life goes like that – from living to death and these all things which are between only in a part depends from us. I believe nothing is random…

---

„Zdrowaś Maryjo…” – „Hail Mary…”